TréZOOR

Geschiedenis en erfgoed van het Museum en het Zoölogisch Instituut. Verschillende erfgoedobjecten zijn het waard om te worden aangeduid als "Zoölogische Erfgoedschatten" en worden tentoongesteld in de TréZOOr-zaal.

Geschiedenis van de collecties 

Deze permanente museumruimte schetst de geschiedenis van de natuurwetenschappelijke collecties van de universiteit van 1817 tot ... "en morgen?", met aandacht voor illustere figuren van het Instituut zoals Édouard Van Beneden en Marcel Dubuisson. De kunst van de taxidermie, het naturaliseren van specimens, wordt geïllustreerd door oude en nieuwe methodes te vergelijken! Bezoekers kunnen ook de twee werken (her)ontdekken die de zaal omlijsten: het glas-in-loodraam van Lismonde en Genesis van Paul Delvaux.

De rol van een universitair museum 

Een universitair museum moet zijn collecties toegankelijk maken en tentoonstellen zodat iedereen ervan kan profiteren. Het speelt ook een belangrijke rol in de educatie van het publiek - zowel scholen als gezinnen - en pakt actuele problemen aan (opwarming van de aarde, bedreigde soorten, enz.). Het museum is een plek waar specimens, oude exemplaren en uitgestorven soorten worden bewaard, zodat onderzoekers ze kunnen bestuderen of genetische analyses kunnen uitvoeren.

Vermiste dieren

Elk jaar sterven er diersoorten uit. In de "TréZOOr"-zaal kun je ontdekken hoe dieren als de Dodo, de Huia, de Trekduif en de Tasmaanse Wolf zijn uitgestorven. Verwilderde exemplaren, beelden en afgietsels laten je zien hoe ze er destijds uitgezien moeten hebben. Schermen en panelen vertellen het verhaal van deze dieren en hun uitsterven.

Didactische modellen

In 1886 bestelde professor Édouard Van Beneden, oprichter van het Zoölogisch Instituut, 77 glazen diermodellen bij de beroemde glasblazers Léopold Blaschka en zijn zoon Rudolf Blaschka om de zoölogische lessen te illustreren. Een paar jaar later bestelde hij wassen modellen om de lessen over embryonale ontwikkeling en parasieten te illustreren. De Blaschka- en wasmodellen, die ooit leermiddelen waren, worden nu beschouwd als echte kunstwerken die artistieke gevoeligheid combineren met wetenschappelijke nauwkeurigheid. Een onvervangbaar erfgoed!

Getuigenis: Isabelle Pirotte, conservator-restaurator van glas en keramiek - wat een werk!